ترمینال را جایی گویند که مملو از ماشین های بزرگ و رنگارنگ که غالب ا با برچسب نوشته های انگلیسی تماما غلط در صف های منظم در جای خود خارج از وقت تعیین شده در انتظار میزبانی مردمانی شاد , غمگین و بی تفاوت ایستاده اند. ماشین هایی که بهترین آنها اسکانیا است و آنان را اتوبوس می نامند. مرسدس بنزهای رویال نیز خوب هستند البته !

ترمینال جاییست که برادران دو قلوی اکسیژن از زمین قهر کرده اند و جای خود را به منو اکسید ها و دی اکسید های کربنی داده اند که با هزاران ترکیبات سمی دیگر لحظه به لحظه با سیگار های کوتاه و بلند , سیاه و سفید پا به ورطه حیات بی گناهانی می گذارند که مشتاقانه یا از روی اجبار به ناچار انتظار می کشند.

ترمینال جاییست که غریب ترین مردمان آن دانشجویان و سربازانی هستند که در افکار ژرف خود غرق شده اند مردمانی غریب و دل شکسته که سعی در جزم اراده خود برای سعود پله های غم بار اتوبوس دارند. آه که چه دردناک سفری است تا صندلی38 , صندلی ای مرموز تر از راز خلقت. امیدوارم سالم باشد و نیکو مردمانی در کنارم...

ترمینال جاییست که آشناترین آشنایانش رانندگانی هستند با چهره های خشن , عشقی مردمانی که ساعت ها , ماه ها و سالها جادهای تکراری را از سر به ته و از ته به سر با نوای هایده سپری می کنند , نوایی نه به دلنشینی لالایی های مادرانه بلکه کمی کمتر.

ترمینال جاییست که بقالی ها پفک نمکی را به قیمت خاویار و پپسی ها را به قیمت شامپاین معامله می کنند, گمنام پفک نمکی های آفتاب زده ای که پوستشان آبروی رشته پلیمر را روانه سیاه جوب های منطقه می کنند و گرم پپس انی که گرم اند و آب معدنی هایی که تمام شدند...

ترمینال جای رفتن است و رفتن سخنی است فراتر از توصیف با چند بند و چندین کلمه , رفتن سفری است سراسر شهامت سفری دشوار.

با آرزوی موفقیت و شهامت برای یگانه دانشجویان و سربازانی که برای سرنوشت خود غم تلخ جدایی از خانه را به جان می خرند و با اراده و عزت نفس "رفتن" را می پذیرند.

* بهتر است به جای واژه ترمینال از واژه پارسی پایانه استفاده کنیم