من دغدغه دارم که این روزها در سرزمینی زندگی میکنم که در آن دویدن ، سهم کسانی است که نمیرسند و رسیدن ، حق کسانی که نمی دوند

سلام

بعد از مدتها سعی کردم خودمو راضی کنم که اینجا چیزی بنویسم. راستش رو بخواهید از زمان اعلام نتایج انتخابات در بهت فرو رفتم و دچار افسردگی شدید شدم. دلم نمیخواد هیچ نوع کار فرهنگی ، علمی یا حتی هنری انجام بدم . اعتمادم به نظام و بالاخص دستگاه اجرایی حاکم  رو به شدت از دست دادم. تا به حال چنین عوام فریبی در این سطح گسترده ندیده بودم و باورم نمیشد یک آیت ا... و یا یک آخوند میتونه انقدر راحت حق کشی کنه و اینکه در کشورمون که انقدر دوستش داریم حتی یک جو قانون هم پیدا نشه و برادر کشی چه آسان در ایرانم رایج شده.من محتاج یک فریاد بلندم من حتی راضی به یک سکوت معنادارم اما اگر بگذارند اگر که مرا لگد مال نکنند اگر که مرا دشنام نگویند و اگر که نفسهای پر از نیاز آزادی مرا در نطفه خفه نکنند. من یک آشوبگر نبوده و نیستم من گر چه به چشم تو خس و خاشاک آیم، اما ما خس و خاشاکها چو با هم گردیم طوفانمان یارای دید تو را چنان به یغما می برد که خود را هم نتوانی دید. بگذار فریاد بزنم بگذار از آزادی عقیده و بیان بگویم بگذار بگذار بگذار ........

 اما معتقدم هیچ کار خدا بی حکمت نبوده و نیست و در پس اینهمه ناجوانمردی آفتاب آزادی به زودی طلوع خواهد کرد. از اینهمه گلایه و غم که بگذریم باید از دوست خوبم نهایت تشکر را به جا بیارم چون در این مدت مسکنی قوی برای زخم بی علاجم بود و همیشه سعی داشته منو از این فضای سرشار از اندوه خارج کنه و حتی برای لحظه ای هم که شده خنده به روی لبهام بیاره. دوست خوبم، یار مهربانم از صمیم قلب سپاسگذار خوبیهات هستم و خوشحالم که در روزهای غم و شادی در کنارم هستی و میتونم به شونه های پر از صداقت و صبورت تکیه بدم. اینو جدی میگم که : بیش از اون حدی که تصورش رو کنی بهت نیازمندم انشاالله سایتون همیشه بر سر من باشه و  امیدوارم روزی برسه تا بتونم اینهمه محبتت رو جبران کنم. دوستت دارم