زندگی یعنی :

بخند ? هرچند غمگینی

ببخش ? هرچند که مسکینی

فراموش کن هر چند دلگیری

وقتی از غربت ایام دلم میگیرد / مرغ امید من از شدت غم میمیرد

دل به رویای خوش خاطره ها میبندم / باز هم خاطره ها دست مرا میگیرد . . .

دل من از تبار دیوارهای کاهگلی است ? ساده می افتد، ساده میشکند، ساده میمیرد،

دل من تنها سخت میگرید . . .

خوشا آنان که در بازار گیتی خریدار وفا بودند و هستند

خوشا آنان که در راه رفاقت رفیق با وفا بودند و هستند . . .

تک تک روزهایم را میسوزانم ، تا چشمکی شوم برای شب های بی ستاره ات . . .

عشقی  که تنها با یک نگاه آغاز می شود، با شناخت سست و سست تر می شود.. اما عشقی که با شناخت آغاز می شود با هر نگاه عمیق و عمیق تر می شود

یادمان باشد ، لابلای ابرها تکه ای رنگین کمان پنهان کرده ایم

غیر از غم عشق تو ندارم غم دیگر، شادم که جز این نیست مرا همدم دیگر..

صفای اشک آهم داده این عشق

دل دور از گنا هم داده این عشق

دو چشمونت یه شب آتش به جون زد

خیال کردم پناهم داده این عشق

گفتم کجا ؟ گفتا به خون ! گفتم چرا ؟ گفتا جنون ! گفتم مرو ، خندید و رفت ...